Кога домот изгоре – народот го изгради: Велигденско чудо од хуманост во Бугарија

Додека светот ја славеше Новата година со огномети и насмевки, едно скромно семејство од бугарското село Бузовград остана без дом. Во миг на радост и славје, една заря несреќно ја запали куќата на 83-годишниот Јусеин и неговата сопруга Ѓулфије. За само половина час, нивниот животен дом – граден и негуван повеќе од 50 години – исчезна во пламен.

„Сè што имавме се претвори во пепел. Само стоевме и гледавме, немоќни“, раскажува Јусеин, со глас што го крие и тагата и неверувањето.

Но таму каде што трагедијата остави пепел, народот остави љубов. Почна да се случува нешто многу поголемо од несреќата – едно вистинско хуманитарно чудо.

Историјата на семејството брзо се прошири низ социјалните мрежи. Репортажата ја допре цела Бугарија. Во следните денови, стотици луѓе од сите делови на земјата почнаа да донираат – пари, материјали, време, труд. Џамии, цркви, обични граѓани, ученици, продавници со касички за донации – сите се обединија во едно: да изградат нов дом за оние што го изгубија својот.

„Не можев да верувам… луѓето сами нè бараа, праќаа помош, доаѓаа да помогнат. Секоја цигла е дар од нечие добро срце“, вели Ѓулфије со солзи благодарност.

Дури и соученици на Јусеин од пред повеќе од половина век се јавиле да помогнат. Без оглед на вера, возраст или потекло – хуманоста ги избриша сите граници.

Стаја по стаја, ѕид по ѕид, куќата повторно се изгради. И токму за Велигден – празникот на надежта – вратите повторно се отворија. Но овојпат, не само како дом, туку како симбол на човечка добрина.

„Денес не живееме само во куќа. Живееме во добрината на луѓето“, скромно додава Јусеин.

Оваа приказна не е само за пожар. Ова е сведоштво дека кога ќе се сплотат срцата, ништо не е изгубено. Дека добрината е посилна од секоја несреќа. Дека во Бугарија – а и насекаде – сè уште има луѓе што не се рамнодушни.

Зашто понекогаш, токму за Велигден, не се раѓа само нова надеж – туку и нов дом, изграден од љубов.