26 ноември 2025
• од Станча Јаќимовски
Две пресуди, два различни кривични контексти – и едно заедничко чувство во јавноста: дека правдата во Македонија понекогаш делува како да функционира со различни стандарди.
Основен кривичен суд Велес донесе одлука според која 31-годишен велешанец доби казна од три години затвор за грабеж, при што направил материјална штета од околу 6.000 денари и украл, меѓу другото, 150 ќебапи, плескавици и алкохол од една локална кафеана.
Наспроти тоа, Основен суд Гевгелија во друг случај изрече казна од 10 месеци затвор за гинекологот В.Ч., кој беше прогласен за виновен за низа медицински пропусти при царско породување, по што починаа родилката и нејзиното новороденче во болничка сала.
Иако јавноста случајот со ќебапите го прерами на моменти со шеги, судската квалификација не остави многу простор за хумор. Сторителот не беше осуден за обична кражба, туку за грабеж – дело кое по дефиниција подразбира противправен упад, заплашување и нарушување на безбедноста на објектот. Оттука и казната: висока, строга и превентивна, како што налага македонското законодавство кога имотот и објектната безбедност се директно загрозени.
Обвинетиот ја признал вината, а Обвинителство Велес го гонеше предметот, кој во правна смисла беше третиран без олеснителни околности во делот на квалификацијата, иако штетата дејствува релативно мала.
Вториот случај не подразбираше загрозен имот, туку човечка сигурност и здравствени протоколи. Процесот за утврдување на лекарска вина е сложен, зависен од стручни анализи, вешти наоди и проценка на професионална, но и индивидуална кривична одговорност. По долга судска постапка, пресудата му припадна на лекарот кој доби 10 месеци затвор, санкција која формално следи од линијата на законската квалификација за „несовесно работење во служба“, но во јавната перцепција звучеше блага ако се спореди со исходот – смртен случај при породување.
Семејството на родилката Маја Кадиева, како и дел од граѓаните, останаа со прашања околу системската одговорност, болничките процедури и превенцијата од идни вакви настани.
Споредбата меѓу овие два случаи отвори суштинска дебата:
Правдата можеби изгледа објективно на хартија, но станува вистинска правда само кога е разбирлива и прифатлива и за општеството.
Совет на јавни обвинители и македонските судови длабоко се потпираат на законската системска логика при пресудување. Но овие два случаи станаа симбол на една поширока реалност: дека правото не се чита секогаш исто како правдата.
И кога ќе се стави на вага:
се поставува прашањето кое надминува правни дефиниции: што е правично, а што е поука за системот?
Ова не е повик за критикување на судиите, туку повик за преиспитување на казнената политика, здравствените стандарди и начинот на кој државата ја комуницира правдата со своите граѓани.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден

