04 декември 2025
• од Станча Јаќимовски
Георги Црномаров, македонски Бугарин од Битола, во интервју за БГНЕС тврди дека предложениот План за правата на заедниците е уште една формална игра на Скопје, дизајнирана за убедување на европските институции, но без вистински механизми за заштита. Овојпат, неговите зборови ги анализираме од перспектива на најгорливото прашање — институционалната дискриминација и системската неказнивост што ја прави бугарската заедница ранлива и незаштитена.
Според Црномаров, Бугарите во Северна Македонија не живеат под експлицитна, законска забрана за изразување на идентитетот, туку под прикриени, но константни пречки што доаѓаат од системот. Тој вели дека се работи за модел на „тикет на толеранција“ — право формално постои, но е невозможно да се користи без последици.
Тој ги набројува најчестите форми на притисок:
Овие практики, според него, директно ја минираат довербата во институциите. „Системот ни покажува дека не сме дел од него, туку предмет на преговори“, вели тој, низ примерот на Планот кој наместо јасно да дефинира борба против дискриминација, не именува ниту еден реален проблем.
„Пишуваме план за нешто, но не знаеме за што — значи дека не постои намера да се промени ништо.“
Црномаров алармира дека омразата кон Бугарите во државата не е само контекстуална политичка реторика, туку има елементи на етнички мотивирано насилство:
Иако не именува кои други заедници коментирале слични проблеми, Црномаров потенцира дека страхот од одмазда и замолчување е реалност со која се живее. Тоа не е чувство, туку секојдневие на претпазливост.
„Не ги спомнувам останатите заедници што се жалеа на истото — може да им направам проблеми.“
Овие зборови откриваат атмосферa на несигурност, каде што македонските Бугари постојано балансираат меѓу јавност и автоцензура.
Црномаров посочува дека најголемиот пропуст на Планот е што нема предвидено кој ќе го следи спроведувањето, какви санкции ќе има, ниту колку средства ќе се вложат. За една веќе ранлива заедница, документ со апстрактни формулации значи репродукција на статус кво.
„Пак пишуваме планови кои не планираме да ги исполнуваме.“
Тој додава дека недоволната или никаква институционална реакција на случаи мотивирани од омраза создава култура на неказнивост, која е опасна од самата омраза.
Од Битола до Скопје, според Црномаров, Бугарите во Северна Македонија не се борат со отворен антиуставен модел, туку со замаглен, бирократски и општествен систем на игнор и импровизација. Тој го објаснува и парадоксот на доверба:
Овој момент е важен, бидејќи не зборува само за незадоволство, туку за длабински прекината релација граѓанин–држава.
Барањата на заедницата резонираат во неколку точки кои во моментов не постојат во документот:
Георги Црномаров не го критикува просто документот, туку целосниот пристап на државата кон своите Бугари. Негирање и премолчување на проблеми значи дека во 2025 или 2030 година, сè уште ќе зборуваме за истите стравови, исти напади и иста недоверба.
За македонските Бугари, План без санкции и механизми не е чекор напред кон Европа, туку обид Европа да не види дека тие чекори дома — воошто не се направени.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден

